επιμετάλλωση - Λεξικό Παπαδιαμάντη

Η επιμετάλλωση ή ορυκτοποίηση ορίζεται ως η μετατροπή της βιομάζας σε αέρια μορφή, νερό, άλατα και μέταλλα και υπολειμματική βιομάζα.

Η βιολογική επιμετάλλωση ή ανοργανοποίηση είναι η φυσικοχημική διαδικασία που οδηγεί στην εναπόθεση ανόργανων κρυστάλλων (ορυκτών) σε μια οργανική μήτρα ή θεμέλια ουσία μέσα στο κύτταρο ή έξω από αυτό.

Η διαδικασία βιομεταλλοποίησης με τη μεσολάβηση κυττάρων περιγράφει γεγονότα μέσω των οποίων ορυκτά εναποτίθενται μέσα στα κύτταρα με προσανατολισμένο τρόπο (για παράδειγμα, οξείδια και σουλφίδια σιδήρου σε μαγνητοτακτικά βακτήρια, πυριτικά σε διάτομα ή σε μια εξωκυτταρική μήτρα (για παράδειγμα, ανθρακικό ασβέστιο σε κοχύλια και εξωσκελετών ή φωσφορικού ασβεστίου σε οστά και δόντια.

Το ορυκτό σε φυσιολογικά ασβεστοποιημένους ιστούς σπονδυλωτών είναι ένα ανάλογο του γεωλογικού ορυκτού, του υδροξυαπατίτη.

Οι επιμεταλλοποιημένοι ή ορυκτοποιημένοι «σκληροί» ιστοί του σκελετού διαθέτουν μοναδικές εμβιομηχανικές ιδιότητες για να υποστηρίζουν το σωματικό βάρος και την κίνηση και λειτουργούν ως πηγή βασικών μετάλλων που απαιτούνται για κρίσιμες λειτουργίες του σώματος.

Για μεγάλο χρονικό διάστημα, η επιμετάλλωση ή ανοργανοποίηση της εξωκυτταριας θεμέλιας ουσίας ή μήτρας (ECM) στον σκελετό των σπονδυλωτών θεωρούνταν ως μια παθητική διαδικασία. Ωστόσο, η έκρηξη των γενετικών μελετών κατά τις τελευταίες δεκαετίες έχει αποδείξει ότι αυτή η διαδικασία ελέγχεται ουσιαστικά από πολλαπλές γενετικές οδούς.

Αυτές οι οδοί ρυθμίζουν την ομοιόσταση του ιοντικού ασβεστίου και των ανόργανων φωσφορικών - δύο ανόργανων συστατικών που απαιτούνται για τον σχηματισμό της επιμετάλλωσης ή ορυκυοποίησης των οστών, τη σύνθεση ορυκτών ικριωμάτων της ECM και τη διατήρηση των επιπέδων των ανασταλτικών οργανικών και ανόργανων μορίων που ελέγχουν τη διαδικασία σχηματισμού ορυκτών κρυστάλλων και την ανάπτυξη.

Πιο πρόσφατα, έχουν εντοπιστεί ενδοκυτταρικοί ρυθμιστές ενζύμων της ανοργανοποίησης του σκελετικού ιστού.