androgen deprivation therapy

Η θεραπεία στέρησης ανδρογόνου εφαρμόζεται σε ασθενείς με καρκίνο του προστάτη για μεγάλο χρονικό διάστημα. Περισσότεροι απο 40.000 άνδρες στις ΗΠΑ κάνουν αυτή τη θεραπεία ετησίως και ζουν κατά μέσον όρο 10 χρόνια, μετά την εφαρμογή της θεραπείας.

Η θεραπεία στέρησης ανδρογόνου συνοδεύεται από παρενέργειες όπως η απώλεια της λίμπιντο ή σεξουαλικής διάθεσης, στητική δυσλειτουργία, συρρίκνωση των γεννητικών οργάνων, χαμηλή αυτοεκτίμηση, ελαττωμένη αρρενωπότητα. Οι καταστάσεις αυτές επηρεάζουν την ποιότητα ζωής των ζευγαριών.

Σε διάφορες μελέτες περιγράφεται ότι, η ελάττωση των επιπέδων της τεστοστερόνης  σε ασθενείς με καρκίνο του προστάτη, οι οποίοι βρίσκονται σε θεραπεία με στέρησης ανδρογόνου  με αγωνιστές ορμόνης έκλυσης γοναδοτροπίνης, μπορεί να σχετιστεί με αύξηση του κινδύνου καρδιοκυκλοφορικών συμβαμάτων ^[1].

Οι ανταγωνιστές ορμόνης έκλυσης γοναδοτροπίνης [GnRH antagonists] έχουν διαφορετικό τρόπο δράσης  σε σύγκριση με τους αγωνιστές GnRH  και προτιμάται η χορήγησή τους σε στους ασθενείς με καρκίνο του προστάτη, που ταυτόχρονα πάσχουν από καρδιοκυκλοφορική νόσο ή βρίσκονται σε κίνδυνο να πάθουν καρδιοκυκλοφορικό επεισόδιο ^[2]. 

Η χορήγηση θεραπείας στέρησης ανδρογόνου αυξάνει τον κίνδυνο πρόκλησης κατάθλιψης και νοσοκομειακής ψυχιατρικής θεραπείας, όπως αυτό βρέθηκε σε μια μεγάλη ηλικιωμένων ανδρών με εντοπισμένο καρκίνο του προστάτη. Τα πιθανά ψυχιατρικά αποτελέσματα της θεραπείας στέρησης ανδρογόνου θα πρέπει να αναγνωρίζονται έγκαιρα από τους θεράποντες ιατρούς και να συζητούνται με τους ασθενείς προτού αρχίσει η θεραπεία ^[3].