reverie

H έννοια της ονειροπόλησης εισήχθη στο ψυχαναλυτικό λεξιλόγιο από το Βρετανό ψυχαναλυτή Wilfred Bion (1897-1979). Ο όρος ονειροπόληση δεν θεωρείται συνώνυμη του ρεμβασμού. Με τον όρο ονειροπόληση ο Βion  εννοεί τη δυνατότητα του ψυχισμού να δέχεται μια υπερβολή ερεθισμάτων, αισθητηριακών ή και συναισθηματικών και να τους μορφοποιεί σε ένα σχήμα ονειρικής σκέψης[1].

Ως παράδειγμα αναφέρει τη σχέση μητέρας-βρέφους, τη δεκτικότητα της μητέρας σε ό,τι ερέθισμα λάβει από το παιδί και τη μετατροπή της συνεπακόλουθης αναστάτωσής της σε μια ονειρική σκέψη που θα τροφοδοτήσει την απάντησή της σ΄εκείνο. Συνεπώς, το σκέπτεσθαι απαιτεί τουλάχιστον δύο ψυχισμούς, σε μια διαλεκτική σχέση πομπού και δέκτη[2].

Η Esther Pelled   υποστηρίζει την ύπαρξη ενός  κοινού  παρονομαστή μεταξύ της άποψης του Bion και της βουδιστικής άποψης για τη νοητική ανάπτυξη. Και στα δύο συστήματα σκέψης, η διανοητική ανάπτυξη είναι συνώνυμη με τη μάθηση από την εμπειρία. Ο συγγραφέας εξετάζει προσεκτικά την έννοια της προσοχής του Bion και τη συγκρίνει με την ενσυνειδητότητα, έναν σημαντικό παράγοντα στον βουδιστικό διαλογισμό. 

Και στα δύο δόγματα, η προσοχή πρέπει να απομονώνεται από άλλες νοητικές διεργασίες προκειμένου να επιτευχθεί μάθηση από την εμπειρία. Η συγγραφέας συγκρίνει την ονειροπόληση με την ψυχική κατάσταση της ηρεμίας. Υποστηρίζει ότι η ενίσχυση της ικανότητας ονειροπόλησης, ή η βελτίωση του εσωτερικού ψυχικού δοχείου, έτσι ώστε να μπορεί να κρατήσει οποιοδήποτε περιεχόμενο, ενώ δεν συγκινείται από την επιθυμία, είναι ο σκοπός της βουδιστικής πρακτικής. Και οι δύο βλέπουν τον εγκέφαλο  ως ικανό να υπερβεί τους δικούς του περιορισμούς και την «ικανότητα να γνωρίζει οτιδήποτε» ως εφικτό μέσω της πειθαρχημένης πρακτικής[3].