wheezing

Είναι προτιμότερος του όρου "συρίττουσα αναπνοή", ο οποίος περιγράφει την ίδια έννοια περιφραστικά. Στην καθημερινή κλινική πρακτική χρησιμοποιούνται από τους ασθενείς και τους οικείους τους για τον ίδιο λόγο και άλλοι όροι, όπως "σφύριγμα", "βράσιμο", "γατάκια" ή "χουρχουρητό", χωρίς όμως να είναι βέβαιο ότι εννοούν πάντοτε τον ίδιο ήχο. Ο ήχος που αποδίδεται με τον όρο συριγμός είναι συνεχής, με μουσική ποιότητα, συνήθως πολυτονικός, ακουστός κυρίως κατά την εκπνοή, ενδεχομένως και κατά την εισπνοή με μικρότερη διάρκεια. Παράγεται όταν υπάρξει στένωση των μεγάλων αεροφόρων οδών και η γραμμική ροή του αέρα μετατραπεί σε στροβιλώδη. Στις μικρές αεροφόρες οδούς η ροή παραμένει πολύ χαμηλή με συνέπεια να μην είναι ακουστή ακόμα και στην περίπτωση που προκληθεί στένωση. Η δημιουργία στένωσης του αυλού των μεγάλων αεροφόρων οδών και εξ αιτίας αυτής να προκληθεί συριγμός μπορεί να γίνει με δύο μηχανισμούς. α) Τη γενικευμένη απόφραξη των μέσων και μικρών αεραγωγών, όπως συμβαίνει π.χ. στο άσθμα, έχει ως συνέπεια τη δημιουργία αυξημένης θετικής ενδοθωρακικής πίεσης κατά την εκπνοή, και αυτή με τη σειρά της τη δυναμική συμπίεση των τοιχωμάτων των κεντρικών ενδοθωρακικών αεραγωγών (τραχεία, μεγάλοι βρόγχοι). .β) Την τοπική απόφραξη της ενδοθωρακικής τραχείας ή των κεντρικών βρόγχων, όπως συμβαίνει π.χ. κατά την εισρόφηση ξένου σώματος, η οποία έχει ως αποτέλεσμα τη στένωση του αυλού. Ο συριγμός συναντάται συχνότερα στη βρεφική και παιδική ηλικία από ό,τι στους ενηλίκους διότι1).Η τραχεία και οι μεγάλοι βρόγχοι είναι ευενδοτότεροι. 2). Η σχέση της αντίστασης του αέρα που δημιουργείται από τη στένωση των περιφερικών αεραγωγών και του μεγέθους του αεραγωγού είναι εκθετική, που συνεπάγεται την ευκολότερη ανάπτυξη του μηχανισμού της δυναμικής συμπίεσης των κεντρικότερων αεραγωγών.