chewing gum

Η τσίχλα [chicle], που σημαίνει “πηχτό υλικό” στη γλώσσα Ναχουάτλ των αρχαίων Αζτέκων, είναι ένα σακχαρόπηκτο που μασιέται και μπορεί να μασιέται το περιεχόμενό του, όσο χρονικό διάστημα αντέχει να το μασάει ο χρήστης. Τα συστατικά της τσίχλας είναι : μια βάση από κόμμι (φυσικό ή συνθετικό), μαλακτικές ουσίες, γλυκαντικές και αρωματικές ουσίες.

Η βάση από το κόμμι κάνει την τσίχλα να μασιέται συνεχώς χωρίς να διαλύεται στο στόμα. Αρχικά η τσίχλα κατασκευαζόταν  από τον ελαστικό οπό (latex sap) του τροπικού, οπωροφόρου, αειθαλούς δένδρου Σιδηρόξυλον η Σαπότη (Sideroxylon Sapota) της τάξης των Σαποτωδών, που είναι γνωστό και με τα ονόματα  Sapodilla ή Manilkarazapota συν.  Achraszapota ή sapota. Ο φλοιός του δένδρου τούτου θεωρείται αντιπυρετικός και ο οπός του καταλήγει στην τσίχλα ή μασώμενο κόμμι. Το φρούτο του δένδρου είναι βρώσιμο και περιέχει γλυκιά σάρκα [1].

Για πολλά χρόνια η βάση από κόμμι κατασκευαζόταν από τον οπό το φυσικό οπό του σιδηρόξυλου σαπότη. Σήμερα πολλοί κατασκευαστές τσίχλας χρησιμοποιούν  αντί του παραπάνω οπού άλλους συνθετικούς ή φυσικούς ελαστικούς οπούς για τη βάση της τσίχλας.

Στη βάση της τσίχλας προστίθενται και μαλακτικές, γλυκαντικές και αρωματικές ουσίες. Ως μαλακτικές ουσίες χρησιμοποιούνται η γλυκερίνη ή φυτικά έλαια και αποτρέπουν τη σκλήρυνση της τσίχλας. Ως γλυκαντικά χρησιμοποιούνται η ζάχαρη, σιρόπι αραβοσίτου ή χυμός παντζαριού. Χρησιμοποιούνται επίσης τεχνητά γλυκαντικά, όπως η ξυλιτόλη, σορβιτόλη, μαννιτόλη και ασπαρτάμη.

Οι αρωματικές ουσίες της τσίχλας προσδίδουν στην τσίχλα αρωματική γεύση διαρκείας. Χρησιμοποιούνται συνήθως μέντα, δυόσμος κλπ.

Έχει επινοηθεί τσίχλα που περιέχει νικοτίνη και χρησιμοποιείται από καπνιστές που επιθυμούν να κόψουν το κάπνισμα.

Η μάσιση τσίχλας αυξάνει την παραγωγή σιέλου για αρκετά λεπτά μετά την έναρξη της μάσησης και τροποποιεί το pH του σιέλου.

Η μάσηση τσίχλας επηρεάζει και τη διαδικασία της πέψης, καθώς το ανθρώπινο σώμα είναι σχεδιασμένο να ενεργοποιεί τη διαδικασία της πέψης, μέσω της μάσησης. Η ενεργοποίηση της πέψης χρειάζεται ένζυμα και υδροχλωρικό οξύ. Παρά τούτο η μάσηση χωρίς τη λήψη τροφής  μπορεί να αποβεί αντιπαραγωγική.

Όταν μασάει κανείς τσίχλα ο εγκέφαλος παίρνει σήματα ότι πρόκειται να προσληφθεί τροφή. Τα γαστρικά υγρά που ενεργοποιούνται, όταν μασιέται η τσίχλα  μπορεί να προκαλέσουν  ‘‘φούσκωμα’’ και υπερπαραγωγή γαστρικού οξέος. Εκτός απ’ αυτό η μάσηση τσίχλας μπορεί να προκαλέσει ανισορροπία των μυών της μάσησης (όταν μασάει κανείς την τσίχλα μονόπλευρα) με επακόλουθο την πρόκληση χρόνιου πόνου στις κροταφογναθικές διαρθρώσεις ή ανακλώμενους πόνους στα αυτιά, τον τράχηλο και το κεφάλι.

Γιαυτό δεν χρειάζεται η άσκοπη μάσηση τσίχλας ή όταν πρόκειται να μασήσει κανείς τσίχλα, ας τη μασάει πριν από το γεύμα του, διότι με αυτό τον τρόπο διεγείρει την παραγωγή υδροχλωρικού οξέος  και πεπτικών ενζύμων.

Η μάσηση τσίχλας μετά από εκλεκτική εντερεκτομή αναφέρεται στη βιβλιογραφία από το 2002, ως μηχανισμός   γαστρικής διέγερσης  και εικονικής σίτισης [shamfeeding], δηλαδή  επιτρέπεται στον ασθενή να μυρίσει  και να μασήσει την τροφή, αλλά δεν του επιτρέπεται να την καταπιεί [2].

Έχει παρατηρηθεί ότι η εικονική σίτιση προάγει την κεφαλική φάση της πέψης, μέσω χολινεργικής διέγερσης του παρασυμπαθητικού και της απελευθέρωσης  ορμονών  του γαστρεντερικού στην ανώτερη μοίρα της πεπτικής οδού [3, 4].

 Η μάσηση τσίχλας παρέχει μια κατάλληλη, φθηνή και φυσιολογική μέθοδο διέγερσης αυτών των οδών, ενώ αποφεύγονται οι επιπλοκές της τροφικής δυσανεξίας που έχει σχέση με την κανονική λήψη τροφής.

Η προεγχειρητική μάσηση τσίχλας  και η μάσησή της κατά την άμεση μετεγχειρητική φάση μπορεί να διευκολύνει την ομαλή επάνοδο της λειτουργίας του εντέρου μετά από μια εγχείρηση στο παχύ έντερο [5].

 Η καθ’ έξη γρήγορη λήψη τροφής μπορεί να οδηγήσει αναποτελεσματική οισοφαγική κινητικότητα. ¨Εχει βρεθεί ότι η μάσηση τσίχλας  μπορεί να ενισχύσει τα εξασθενημένα μυικά τοιχώματα του οισοφάγου [6].

Η κανονική μάσηση τσίχλας επί δεκαπέντε συνεχείς ημέρες βελτιώνει τα επίπεδα του άγχους, την καλή ψυχική διάθεση και τη σωματική κόπωση [7].