vasopressin

Βαζοπρεσσίνη ή αντιδιουρητική  ορμόνη (ADH) ή η αργινίνη βαζοπρεσίνη (AVP) είναι ένα εννεαπεπτίδιο που συντίθεται στον υποθάλαμο και εκκρίνεται στο αίμα από την υπόφυση. Παίζει ουσιαστικούς ρόλους στον έλεγχο της οσμωτικής ισορροπίας του σώματος, στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης, στην ομοιόσταση του νατρίου και στη λειτουργία των νεφρών. Η βαζοπρεσίνη είναι μια βασική ορμόνη που εμπλέκεται στη διατήρηση της καρδιαγγειακής ομοιόστασης. Χρησιμοποιείται θεραπευτικά εδώ και πολλές δεκαετίες, με έμφαση στις αγγειοσυσπαστικές και αντιδιουρητικές της ιδιότητες. Ωστόσο, αυτή η ορμόνη έχει μια πανταχού παρούσα επίδραση και έχει συγκεκριμένες επιδράσεις στην καρδιά[1]. 

Η βαζοπρεσίνη (αντιδιουρητική ορμόνη) αναδύεται ως μια δυνητικά σημαντική πρόοδος στη θεραπεία μιας ποικιλίας καταστάσεων σοκ. Το αυξανόμενο ενδιαφέρον για την κλινική χρήση της βαζοπρεσίνης έχει προκύψει από την αναγνώριση της σημασίας της στην ενδογενή απόκριση στο σοκ και από την πρόοδο στην κατανόηση του μηχανισμού δράσης της. Από ζωικά μοντέλα σοκ, η βαζοπρεσσίνη έχει αποδειχθεί ότι προκαλεί μεγαλύτερη εκτροπή της ροής του αίματος από μη ζωτικά σε ζωτικά όργανα (ιδιαίτερα τον εγκέφαλο) από ό,τι η αδρεναλίνη. Αν και η βαζοπρεσίνη έχει παρόμοιες άμεσες δράσεις με τις κατεχολαμίνες, μπορεί επίσης να αναστέλλει μοναδικά ορισμένες από τις παθολογικές αγγειοδιασταλτικές διεργασίες που συμβαίνουν σε καταστάσεις σοκ. Υπάρχει τρέχον ενδιαφέρον για τη χρήση της βαζοπρεσίνης στη θεραπεία του σοκ λόγω κοιλιακής μαρμαρυγής, υποογκαιμίας, σήψης και καρδιοπνευμονικής παράκαμψης[2].