Ως υπερκαλιαιμία ορίζεται η συγκέντρωση καλίου στον ορό μεγαλύτερη από 5.0-5.5 mEq / L (σε ενήλικες). Επίπεδα υψηλότερα από 7 mEq / L μπορούν να οδηγήσουν σε σημαντικά αιμοδυναμικά και νευρολογικά επακόλουθα και όταν υπερβαίνει τα 8,5 mEq / L μπορεί να οδηγήσει σε αναπνευστική παράλυση και καρδιακή ανακοπή.
Η επιθετικότητα της θεραπείας σχετίζεται άμεσα με την ταχύτητα με την οποία αναπτύσσεται η υπερκαλιαιμία, το απόλυτο επίπεδο υπερκαλιαιμίας και την απόδειξη τοξικότητας. Όσο ταχύτερη είναι η αύξηση του καλίου, τόσο υψηλότερο είναι το επίπεδο και ένταση της καρδιοτοξικότητας, πράγμα που απαιτεί επιθετικότερη θεραπεία.
Βιβλιογραφική Τεκμηρίωση:
J Am Soc Nephrol. 2017 Nov; 28(11): 3155–3165.
Robert W Hunter, Matthew A Bailey. Nephrol Dial Transplant. 2019 Dec; 34(Suppl 3): iii2–iii11.