raisins

Οι σταφίδες είναι αποξηραμένες ρόγες σταφυλιών. Οι σταφίδες συνιστώνται ευρέως ως καλές τροφές και προτιμώμενα σνακ λόγω της περιεκτικότητάς τους σε θρεπτικά συστατικά. Είναι πλούσιες σε διαιτητικές ίνες, κάλιο και πολλά φυτοθρεπτικά συστατικά και αντιοξειδωτικά που προάγουν την υγεία. 

Οι σταφίδες έχουν υψηλή βαθμολογία διαιτητικών ινών. Εργαστηριακές μελέτες τεκμηριώνουν ότι οι σταφίδες κατατάσσονται στο ανώτερο τεταρτημόριο των τροφίμων για περιεκτικότητά τους σε αντιοξειδωτικά. Η κλινική έρευνα που σχετίζεται με τα πιθανά οφέλη για την υγεία της σταφίδας έχει ενταθεί τα τελευταία 10 χρόνια. 

Μεγάλο μέρος αυτής της έρευνας έχει επικεντρωθεί στις αποκρίσεις γλυκόζης αίματος και ινσουλίνης στις σταφίδες σε σύγκριση με άλλα τρόφιμα ή σνακ. Μελέτες γευμάτων δείχνουν ότι οι σταφίδες έχουν χαμηλό έως μέτριο γλυκαιμικό δείκτη και χαμηλό ινσουλιναιμικό δείκτη. Μακροπρόθεσμες μελέτες υποδεικνύουν ότι η συνήθης πρόσληψη σταφίδας σχετίζεται με χαμηλότερες τιμές μεταγευματικής γλυκόζης στο αίμα από ό,τι με τροφές ισοθερμικού ελέγχου. 

Οι συγχρονικές μελέτες υποδεικνύουν ότι υψηλότερα επίπεδα κατανάλωσης αποξηραμένων φρούτων σχετίζονται με χαμηλότερη συστολική και διαστολική αρτηριακή πίεση σε σχέση με την ελάχιστη χρήση αποξηραμένων φρούτων. Μια κλινική μελέτη τεκμηριώνει ότι η πρόσληψη σταφίδας άνω των 12 εβδομάδων συνοδεύεται από σημαντική μείωση της αρτηριακής πίεσης. 

Τα προκαταρκτικά αποτελέσματα δείχνουν ότι οι σταφίδες συνδέονται με αυξημένο κορεσμό και μειωμένη κατανάλωση τροφής σε διάστημα 8 ωρών, αλλά τα πιθανά οφέλη της σταφίδας για την απώλεια βάρους δεν έχουν αξιολογηθεί. 

Η πρόσληψη σταφίδας συνοδεύεται από μειώσεις της χοληστερόλης λιποπρωτεΐνης χαμηλής πυκνότητας ορού, των τριγλυκεριδίων και της οξειδωμένης χαμηλής πυκνότητας χοληστερόλης. Έτσι, οι σταφίδες έχουν τη δυνατότητα να μειώσουν σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη ή καρδιαγγειακών παθήσεων [1].

Παραδοσιακά, οι σταφίδες πιστεύεται ότι προάγουν την τερηδόνα λόγω της υποψίας «κολλητικότητας» και της περιεκτικότητάς τους σε ζάχαρη. Η τρέχουσα έρευνα εντοπίζει ορισμένα στοιχεία αντίθετα με την παραδοσιακή σκέψη, υποδηλώνοντας ότι οι σταφίδες μπορεί να μην συμβάλλουν στην οδοντική τερηδόνα. 

H Η σχετική έρευνα  σχετικά με τις σταφίδες και τις 3 καταστάσεις που πιστεύεται ότι συμβάλλουν στον σχηματισμό οδοντικής τερηδόνας, δηλαδή το χαμηλό pH του στόματος, η προσκόλληση της τροφής στα δόντια και συμπεριφορά βιοφίλμ (βακτηριδιακή) κατέληξε  στο συμπέρασμα ότι:  Η κατανάλωση σταφίδας από μόνη της   δεν μειώνει το pH του στόματος κάτω από το όριο που συμβάλλει στη διάλυση της αδαμαντίνης των δοντιών,  δεν παραμένει στα δόντια περισσότερο από άλλα τρόφιμα και περιέχει μια ποικιλία αντιοξειδωτικών που αναστέλλουν τον Streptococcus Mutans, βακτήριο που είναι πρωταρχική  αιτία πρόκλησης οδοντικής τερηδόνας[2]. 

Η ολική περιεκτικότητα σε φαινολικά, φλαβανόλη και ανθοκυανίνες ήταν υψηλότερη στις κορινθιακές σταφίδες που αποξηραίνονταν υπό σκιά σε σύγκριση με τις λιαστές. Οι μεμονωμένοι ανθοκυανιδιν-3-Ο-γλυκοζίτες ήταν επίσης ποιοτικά και ποσοτικά υψηλότεροι υπό σκιερή ξήρανση στις περισσότερες περιπτώσεις. Παρατηρήθηκαν διαφορές στη φυτοχημική περιεκτικότητα σε κορινθιακή σταφίδα μεταξύ των καλλιεργητικών ετών που αξιολογήθηκαν. Η διαδικασία ξήρανσης που εφαρμόστηκε δεν επηρέασε διακριτικά την περιεκτικότητα σε σάκχαρα της κορινθιακής σταφίδας[3].