amygdaline

Η αντικαρκινική δράση της αμυγδαλίνης ή λετρίλης ή βιταμίνης Β17 των κουκουτσιών του βερίκοκκου είναι μύθος 

Τις τελευταίες δεκαετίες έχει αυξηθεί σημαντικά η χρησιμοποίηση συμπληρωμάτων διατροφής και εναλλακτικών φαρμάκων και θεραπειών, κατά διαφόρων νόσων. Μεταξύ αυτών των θεραπειών περιλαμβάνεται η ομοιοπαθητική, η χορήγηση βιταμινών,, διαφόρων βοτάνων, η παραδοσιακή Κινεζική ιατρική, βελονισμός και η γιόγκα [1]

Η κατανάλωση φυσικών προϊόντων είναι πολύ διαδεδομένη, εφόσον η χρήση τους δεν συνοδεύεται από παρενέργειες. Περίπου το 80% των καρκινοπαθών στις ΗΠΑ [2] και περισσότερο από το 50% των καρκινοπαθών της Ευρώπης χρησιμοποιούν προϊόντα της συμπληρωματικής και της εναλλακτικής ιατρικής μαζί με τα συμβατικά φάρμακα και αντικαρκινικές θεραπείες ή χωρίς αυτές [3].

Ο λόγος για τον οποίο έχει εξαπλωθεί η χρήση συμπληρωματικών και εναλλακτικών θεραπειών είναι διότι η χειρουργικές θεραπείες, η χημειοθεραπεία και οι ακτινοθεραπείες συνοδεύονται από πολύ δυσάρεστες παρενέργειες και παθολογικές δράσεις που εκδηλώνονται μετά από χρόνια, εφόσον βεβαίως επιζήσει ο ασθενής [4]. Χωρίς αμφιβολία όμως οι συμβατικές θεραπείες αν εφαρμοστούν έγκαιρα και από καλά εκπαιδευμένους γιατρούς έχουν αυξήσει σημαντικά το προσδόκιμο του χρόνου ζωής των καρκινοπαθών, ενώ μερικά είδη καρκίνου, αν αντιμετωπιστούν έγκαιρα και σωστά, επιτρέπουν την επιβίωση των ασθενών, οι οποίοι πεθαίνουν από άλλες αιτίες, πλην του καρκίνου [5].

Παρά την τόσο εκτεταμένη διάδοση της χρήσης φυσικών ουσιών κατά του καρκίνου, οι επιστημονικά τεκμηριωμένες πληροφορίες για τη θεραπευτική  αποτελεσματικότητά τους είναι αραιές και σπάνιες. Το ίδιο ισχύει και για την αμυγδαλίνη.

 Έρευνες της αντικαρκινικής δράσης της αμυγδαλίνης των βερίκοκκων 

Σε πολλές ιστοσελίδες και μπλογκς του διαδικτύου αναφέρεται, ότι η κατανάλωση κουκουτσιών βερυκόκκων δρα αντικαρκινικά. Φυσικά όλες αυτές οι αναφορές δεν υπογράφονται από κανένα υπεύθυνο επιστήμονα με αποτέλεσμα να δημιουργείται λανθασμένη πληροφόρηση και δημιουργία ψευδών ελπίδων θεραπείας στους καρκινοπαθείς και τους συγγενείς τους.

Σήμερα είναι ξεκαθαρισμένο, σύμφωνα με τις υπάρχουσες έρευνες και μελέτες [11] ότι δεν υπάρχει όφελος των καρκινοπαθών, όταν καταναλώνουν κουκούτσια βερικόκκων ή παίρνουν φαρμακευτικά σκευάσματα της  κυανιογόνου διγλυκοσίδης  αμυγδαλίνης  [(D-mandelonitrile-β-gentiobioside), που παράγει, όταν εισέλθει στον οργανισμό, το ισχυρό δηλητήριο κυάνιο.

Η αμυγδαλίνη αποτελεί το κύριο συστατικό των πυρήνων (κουκουτσιών) ή των σπόρων των φυτών της οικογενείας των Αμυγδαλοειδών, της τάξης των Ροδωδών, όπως τα βερίκοκα (Prunus armeniaca), ροδάκινα (Prunus persica), νεκταρίνια, μήλα, δαμάσκηνα, κεράσια και τα αμύγδαλα και ιδιαιτέρως τα πικραμύγδαλα (Prunus amygdalus amara).

 Η αμυγδαλίνη των σπόρων των μήλων συμμετέχει στην άμυνα χημικής προστασίας του δένδρου της μηλιάς. Όσο οι σπόροι παραμένουν άθιχτοι είναι ακίνδυνοι, όταν όμως θραυστούν, η μασηθούν ή πέφτουν  η αμυγδαλίνη διασπάται προς κυανίδιο του υδρογόνου, το οποίο μπορεί να δράσει ως δηλητήριο για τα ζώα και τους ανθρώπους. Η περιεκτικότητα σε αμυγδαλίνη των επεξεργασμένων χυμών μήλου είναι απίθανο να προκαλέσει προβλήματα υγείας στους καταναλωτές [12]. 

Η αμυγδαλίνη είναι μια ουσία, που χρησιμοποιείται στην εναλλακτική ιατρική για την πρόληψη του καρκίνου (χωρίς αυτό να έχει αποδειχτεί), την ανακούφιση από τον πυρετό, την καταστολή του βήχα και το σβήσιμο της δίψας [13]. 

Η  χορήγηση κουκουτσιών βερίκοκων χρησιμοποιήθηκε  για πρώτη φορά το 1845  στη Ρωσία. Η αμυγδαλίνη απομονώθηκε για πρώτη φορά το 1873.  Από το 1920  και μετά, η αμυγδαλίνη χρησιμοποιείται για την εναλλακτική αντιμετώπιση διαφόρων τύπων καρκίνου.

Τη δεκαετία του 1950 συντέθηκε μια ενδοφλεβίως χορηγούμενη μορφή αμυγδαλίνης που ονομάστηκε λετρίλη [6].

 Η ονομασία βιταμίνη Β17 δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, διότι δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι η αμυγδαλίνη ή η λετρίλη δρουν ως βιταμίνες.

Αν και η λετρίλη είναι μια διαφορετική χημικά, ουσία, από την αμυγδαλίνη, οι όροι αμυγδαλίνη. βιταμίνη Β17 και λετρίλη χρησιμοποιούνται εναλλάξ, κάνοντας έτσι δυσχερή την ερμηνεία των κλινών δεδομένων της χρήσης τους.

Η αμυγδαλίνη υπήρξε μία από τις πιο δημοφιλείς, μη συμβατική θεραπεία κατά του καρκίνου, τη δεκαετία του 1970. Είχε υπολογιστεί ότι, τουλάχιστον στις ΗΠΑ είχαν χρησιμοποιήσει την αμυγδαλίνη 70,000 καρκινοπαθείς [7], χωρίς να υπάρχουν δημοσιεύσεις της αποτελεσματικότητας της θεραπείας..

Παρά το γεγονός ότι υπήρξαν έρευνες που είχαν βασιστεί σε αποδείξεις, εν τούτοις αυτές είναι πολύ λίγες και τα αποτελέσματά τους για το θεραπευτικό όφελος των καρκινοπαθών είναι αμφιλεγόμενα.

Οι υπερασπιστές της αμυγδαλίνης την θεωρούν ως μια φυσική θεραπεία του καρκίνου. Όσοι την αμφισβητούν, προειδοποιούν ότι η αμυγδαλίνη είναι μη αποτελεσματική και επιπλέον είναι τοξική.

Ποτέ δεν διενεργήθηκαν τυχαιοποιημένες κλινικές μελέτες και μελέτες μακρόχρονης παρακολούθησης καρκινοπαθών, στους οποίους χορηγήθηκε αμυγδαλίνη ή λετρίλη.

 Σε μια κλινική έρευνα, που επιχορηγήθηκε από το Αμερικανικό  National Cancer Institute και ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματά της το 1982 αναφέρονται τα εξής.

Σε 178 καρκινοπαθείς χορηγήθηκε αμυγδαλίνη (Λετρίλη) και μια ‘‘μεταβολική θεραπεία’’ με κατάλληλη δίαιτα, ένζυμα και βιταμίνες.

Η μεγάλη πλειοψηφία αυτών των ασθενών ήταν σε καλή γενική κατάσταση, πριν από τη θεραπεία. Κανείς ασθενείς δεν είχε πλήρη ανικανότητα ή σε κατάσταση νόσου που θα τον οδηγούσε στο μοιραίο.

Το ένα τρίτο των ασθενών δεν είχε πάρει οποιαδήποτε χημειοθεραπεία. Τα χημικά παρασκευάσματα της αμυγδαλίνης, που χρησιμοποιήθηκαν, η δοσολογία τους και το πρωτόκολλο θεραπείας που ακολουθήθηκε ήταν το κλασσικό παραδοσιακό της λετρίλης. 

Τα αποτελέσματα της θεραπείας αυτής δεν προκάλεσαν  ουσιαστικά οφέλη, δηλαδή θεραπεία, βελτίωση ή σταθεροποίησης του καρκίνου, βελτίωση των συμπτωμάτων, που προέρχονταν από τον καρκίνο ή αύξηση του χρόνου επιβίωσης των ασθενών.

Οι κίνδυνοι της θεραπείας με αμυγδαλίνη έγιναν εμφανείς σε ορισμένους ασθενείς με συμπτώματα δηλητηρίασης με κυανίδιο ή με τη συγκέντρωση κυανιδίου στο αίμα που πλησίαζε τα θανατηφόρα επίπεδα [8].

Τα άλατα του κυανιδίου έχουν χρησιμοποιηθεί ως δηλητήρια για εγκληματικούς σκοπούς, όταν χορηγούνται σε μεγάλη δόση. Το κυανίδιο ανακόπτει την οξυγόνωση των κυττάρων και μπορεί να προκαλέσει το θάνατο μέσα σε λίγα λεπτά, αν ληφθεί μια μεγάλη δόση του.

Η μελέτη των ιατρικών φακέλων των ασθενών,  που ισχυρίζονταν ότι περιορίστηκε ή θεραπεύτηκε ο καρκίνος τους μετά τη θεραπεία με λετρίλη ή αμυγδαλίνη, αποκάλυψε ότι δεν υπήρχαν επαρκείς ιατρικές αποδείξεις, που να δικαιολογούσαν την αποτελεσματικότητα της λετρίλης.

Τελικά, σε μία κλινική έρευνα σε καρκινοπαθείς που δημοσιεύτηκε το 1982 βρέθηκε ότι η λετρίλη δεν προκαλούσε συρίκνωση των όγκων, ούτε αύξανε το χρόνο επιβίωσης, δεν ανακούφιζε τα συμπτώματα,ούτε βελτίωνε το αίσθημα του καλώς έχειν. Σε διάφορες  δημοσιεύσεις στην ιατρική βιβλιογραφία αναφέρονται τεκμηριωμένες περιπτώσεις πρόκλησης σοβαρών και απειλητικών για τη ζωή δηλητηριάσεων, μετά από χορήγηση λετρίλης που τους χορηγήθηκε σε μεγάλες δόσεις, όπως τους υπέδειξαν αυτοί που τους συνέστησαν να την χρησιμοποιήσουν [9].

Από την προσεκτική μελέτη 36 δημοσιεύσεων σε αναγνωρισμένης αξιοπιστίας ιατρικά περιοδικά σε καμία κλινική μελέτη δεν αποδείχτηκε η αποτελεσματικότητα της λετρίλης. Συνεπώς ο ισχυρισμός ότι η λετρίλη ή αμυγδαλίνη ή βιταμίνη Β17 ασκεί επωφελή αποτελέσματα στους καρκινοπαθείς δεν υποστηρίζεται από ισχυρά κλινικά δεδομένα [6].

Από το γεγονός της απουσίας αποτελεσματικότητας της λετρίλης ή αμυγδαλίνης στις διάφορες μορφές καρκίνου και της αποδεδειγμένης δυνατότητάς της να να προκαλεί βλάβη, αντί για όφελος δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται στη θεραπεία του καρκίνου [9, 11].

Οι ασθενείς που εκτίθενται στην αμυγδαλίνη ή λετρίλη θα πρέπει να ενημερώνονται για τον κίνδυνο να πάθουν δηλητηρίαση από κυανίδιο. Επίσης, όσο χρονικό διάστημα παίρνουν αμυγδαλίνη ή λετρίλη θα πρέπει συχνά να μετρούν τα επίπεδα των κυανιδίων στο αίμα τους. Η αμυγδαλίνη ή λετρίλη είναι τοξική και θεωρείται πλέον ότι δεν είναι αποτελεσματικό φάρμακο κατά του καρκίνου. [10, 11].

Βλέπε: Μπορεί να πάθει κανείς δηλητηρίαση, τρώγοντας τους σπόρους των μήλων;©

Για την ισχυρή αντιφλεγμονώδη, αντιοξειδωτική, αντικαρκινική, καρκινοπροφυλακτική και αντιμεταστατική δράση της κουρκουμίνης βλέπε: www.curcumin.gr