mental magnetism

Ο ψυχικός μαγνητισμός επινοήθηκε από τον Antoine Mesmer,(ιατρο΄ς απόφοιτος της ιατρικής σχολής της Βιέννης) στο τέλος του 18ου αιώνα και αποτελεί ένα είδος ''μετέωρου'' στην ιστορία της  ψυχιατρικής. Ο ψυχικός μαγνητισμός υπήρξε η εκλαΐκευση του υπνωτισμού, μέσω του οποίου ο Μέσμερ (1734-1815) επετύγχανε την πρόκληση έκστασης, που την απέδιδε στο μαγνητικό ρευστό (magnetic fluid) αστρικής προέλευσης, το οποίο διαβιβαζόταν από τον ίδιο στα υποκείμενα του, που είχαν περιέλθει σε έκσταση.

Ενδιαφέρον για το Μεσμερισμό έδειξε και ο Charcot και Bernheim (1882-1897) με στόχο την καθιέρωση της ύπνωσης ως θεραπευτικής μεθόδου για τις ψυχικές διαταραχές. Ο Βernheim αναγνώρισε το σημαντικό ρόλο της υποβολής κατά την ύπνωση και απέδωσε μόνο σ' αυτήν  τα αγαθά της μεθόδου.

Ο ψυχικός μαγνητισμός έφερε σε ρήξη τον Μέσμερ με την ιατρική κοινότητα της Βιέννης και αναγκάστηκε το 1778 να μεταναστεύσει στο Παρίσι. Έξι χρόνια αργότερα ο μεσμερισμός θεωρήθηκε ως απειλή και πιθανόν τοξικός για το πνεύμα και το σώμα.

Ο βασιλιάς Λουδοβίκος  XVI ανέθεσε σε δύο επιστημονικές επιτροπές να ερευνήσουν αυτή την πιθανή απάτη. Στη μία επιτροπή π΄ρappointed two commissions to investigate this likely fraud. Dr. Guillotin headed one; the other, made up of five members of the Academy of Sciences, included an astronomer and was headed by Franklin, American Ambassador to France. Both commissions concluded that the success of mesmerism was due to the manipulation of the imagination. Mesmer protested vigorously but in vain. He left France and died in obscurity in 1815.