osteoclast

Οι οστεοκλάστες είναι πολυπύρηνα γιγαντoκύτταρα που διαφοροποιούνται από τους μυελοειδείς πρόδρομους τους υπό την επίδραση του παράγοντα διέγερσης αποικιών μακροφάγων των κυτοκινών (cytokinesmacrophagecolonystimulatingfactor, MCSF) και του ενεργοποιητή υποδοχέα του συνδέτη NF-κB (receptoractivatorofNF-κBligand ,RANKL) που παρέχεται από οστεοβλάστες και/ή οστεοκύτταρα [1]. 

Ένας υποδοχέας δόλωμα για το RANKL που ονομάζεται οστεοπροτεγκρίνη (OPG), ο οποίος επίσης παράγεται από τη γενεαλογία των οστεοβλαστών, μετριάζει τη διαφοροποίηση των οστεοκλαστών [2].

Οι οστεοκλάστες αποικοδομούν το οστούν με την πολωμένη έκκριση πρωτεολυτικών ενζύμων (π.χ. καθεψίνη Κ) και οξέος, τα οποία υδρολύουν και διαλυτοποιούν τα οργανικά και τα ανόργανα συστατικά του οστού, αντίστοιχα. Η έκκριση πρωτονίων και ενζύμων κατευθύνεται σε ένα εντύπωμα ή κενό  απορρόφησης, το οποίο διαχωρίζεται από το υπόλοιπο μικροπεριβάλλον των οστών από μια ζώνη σφράγισης από πυκνά συσσωρευμένα ποδοσωμάτια που περιβάλλει την κορυφαία μεμβράνη του οστεοκλάστη. 

Μετά τη φάση της οστεοκλαστικής απορρόφησης, οι μηχανισμοί σύζευξης προάγουν τη συσσώρευση και τη διαφοροποίηση προγονικών κυττάρων οστεοβλαστών  μεσεγχυματικής προέλευσης  στα κενά ή εντυπώματα απορρόφησης. Αφού αυτά τα κύτταρα ωριμάσουν σε οστεοβλάστες, επενδύουν τη διαβρωμένη επιφάνεια του οστού και εκκρίνουν το οργανικό συστατικό του οστού, που ονομάζεται οστεοειδές, το οποίο μεταλλοποιείται με την πάροδο του χρόνου με την ενσωμάτωση υδροξυαπατίτη [3]. 

Καθώς οι οστεοβλάστες εκκρίνουν οστεοειδές, ορισμένα κύτταρα παγιδεύονται μέσα στη μήτρα όπου τελικά γίνονται οστεοκύτταρα

Όταν διαταράσσεται η σύζευξη, χάνεται η λεπτή ισορροπία μεταξύ της απορρόφησης και του σχηματισμού, με αποτέλεσμα την ασθένεια των οστών. Η πιο κοινή σκελετική νόσος είναι η οστεοπόρωση, όπου η απορρόφηση υπερβαίνει τον σχηματισμό, οδηγώντας σε μειωμένη οστική πυκνότητα και κατάγματα.