Οι σφιγγολυελινάσες κατέχουν εξέχουσα θέση στο μεταβολισμό των σφιγγολιπδίων, διότι κασταλύουν την υδρόλυση της σφιγγομυελίνης προς κηραμίδιο και φωσφορυλχολίνη [1].
Ένζυμο που ενεργοποιείται από τα ωμέγα-3-λιπαρά οξέα και προκαλεί την έκλυση της κηραμιδίου, που είναι μια χημική ένωση η οποία θανατώνει τα καρκινικά κύτταρα.
Το κηραμίδιο λειτουργεί ως βιοδραστικό σφιγγολιπίδιο με πλειτροπικές σηματοδοτικές ιδιότητες και έχει εμπλακεί σε διάφορες κυτταρικές διαδικασίες φυσιολογικής και παθοφυσιολογικής σπουδαιότητας. Πολλά κυτταρικά ένζυμα έχουν την ικανότητα να παράγουν κηραμίδιο. Όμως όλα τα κληραμίδια δεν είναι ίδια. Τα κηραμίδια πιθανόν ασκούν διακριτά αποτελέσματα σε διάφορα κυτταρικά/υποκυτταρικά υποστρώματα,εξ αιτίας της πρόσβασής τους σε άλλα σφιγγολιπιδικά ένζυμα (π.χ. κηραμιδάσες), δραστικά μόρια (π.χ. πρωτεϊνικές φωσφατάσαες ενεργοποιούμενες από κηραμίδιο, και γειτονικά λιπίδια και πρωτείνες (π.χ. χοληστερόλη, ιόντα διάυλων) [2].
Βιβλιογραφική Τεκμηρίωση:
Zohreh Khavandgar, Christophe Poirier, Christopher J. Clarke, Jingjing Li, Nicholas Wang, Marc D. McKee, Yusuf A. Hannun, Monzur Murshed. J Cell Biol. 2011 July 25; 194(2): 277–289. doi: 10.1083/jcb.201102051