adiponectin

Μιαí πρωτεΐνη ορμόνη που παράγεται και εκκρίνεται αποκλειστικά από τα λιποκύτταρα και ρυθμίζει το μεταβολισμό των λιπιδίων και της γλυκόζης και οδεύει δια της κυκλοφορίας του αίματος προς το ήπαρ, το μυικό ιστό και άλλα όργανα.

Η αδιπονεκτίνη επηρεάζει την ανταπόκριση του σώματος στην ινσουλίνη και ασκεί αντιφλεγμονώδη αποτελέσματα στα κύτταρα των τοιχωμάτων των αγγείων. Η ύπαρξη υψηλών συγκεντρώσεων αδιπονεκτίνης στο αίμα σχετίζονται με τον περιορισμό του κινδύνου πρόκλησης καρδιακής προσβολής.

Τα παχύσαρκα άτομα έχουν χαμηλά επίπεδα αδιπονεκτίνης και γιαυτό βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο καρδιακής προσβολής.

Τα λιποκύτταρα, εκτός από την αδιπονεκτίνη παράγουν και εκκρίνουν και άλλες πρωτεΐνες , όπως η λεπτίνη, αδιψίνη, προπερδίνη και ο παράγοντας νέκρωσης όγκου.

Έχει επίσης απομονωθεί  ένας παράγοντας που έχει σχέση με τον λιπώδη ιστό και ονομάζεται APM1 (Adipose Most abundant gene transcript 1, το πλέον άφθονο λιπώδες γονιδιακό μεταγράφημα 1). Το πρωτεϊνικό προϊόν APM1 είναι παράγωγο της αδιπονεκτίνης. Το γονίδιο APM1 χαρτογραφείται στο χρωμόσωμα 3q27.

Η αδιπονεκτίνη ενεργοποιεί επίσης την AMPK, με αποτέλεσμα να ρυθμίζει άμεσα το μεταβολισμό της γλυκόζης και την ευαισθησία στην ινσουλίνη in vitro και in vivo.

Η αδιπονεκτίνη διεγείρει τη χρησιμοποίηση της γλυκόζης και την οξείδωση των λιπαρών οξέων ενεργοποιώντας την AMPΚ [AMP-activated protein kinase].

 Τα φρέσκα και τα ξηρά δαμάσκηνα, παρά την υψηλή τους περιεκτικότητα σε  υδατάνθρακες  δεν φαίνεται να προκαλούν ουσιαστική αύξηση του σακχάρου του αίματος, μετά τη βρώση τους [1, 2]. 

Αυτό αποδίδεται στη δυνατότητά τους να αυξάνουν τα επίπεδα της αδιπονεκτίνης, που είναι ορμόνη ρυθμίζουσα το σάκχαρο του αίματος [2].

Επιπροσθέτως, οι ίνες που υπάρχουν στα δαμάσκηνα μπορεί να ευθύνονται μερικώς  για τα αποτελέσματά τους στα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα.

Οι ίνες επιβραδύνουν το ρυθμό απορρόφησης των υδατανθράκων  μετά τη λήψη γεύματος, προκαλώντας τη σταδιακή αύξηση παρά την απότομη αύξηση των υδατανθράκων [2, 3].

Καταναλώνοντας δαμάσκηνα (όχι πάνω από 44-87 γραμμάρια) ελαττώνεται ο κίνδυνος πρόκλησης διαβήτη τύπου 2 [4].